خان محمدی با بیان اینکه ما با واردات گندم مشکلی نداریم گفت: دولت می تواند برای تأمین نیاز داخل واردات کند اما چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است. وقتی ما می توانیم منابع را تأمین و گندم را به قیمت کمتر از قیمت واردات از کشاورزان تهیه کنیم واردات چه ضرورتی دارد؟!
وی افزود: واردات گندم اشتغال و پایداری تولید را در این حوزه تا حد زیادی از بین می برد بنابراین دولت باید برنامه داشته باشد، درست نیست که با پول نفت گندم بخریم و بعد هم بگوییم که امنیت غذایی کشورمان را تأمین می کنیم.
دبیر بنیاد ملی گندمکاران بیان داشت: وقتی دولت امکان تهیه منابع مالی و خرید گندم را دارد بهتر است به جای واردات، همان مقدار یک میلیون تن گندم موجود در سیلوها و انبارها را از کشاورزان ایرانی تهیه کند.
خان محمدی در رابطه با قیمت تضمینی گندم گفت: وقتی مرغ شورای اقتصاد یک پا دارد نمی توان تولید را ساماندهی کرد و به نتیجه مطلوب رساند. شورا باید این محصول را بر اساس به صرفه بودن از کشاورز خرید کند که متاسفانه قیمت تعیین شده واقعاً برای کشاورزان نمی صرفد.
دبیر بنیاد ملی گندمکاران اظهار کرد: تنها قشری که در اقتصاد مقاومتی برای تولید پایدار تلاش و ایستادگی می کنند کشاورزانند که در زمان تحریم 110 میلیون تن محصول تولید کردند و سربلند شدند ما هم باید انصاف داشته باشیم و مشوق هایی را برای آنها در نظر بگیریم تا رضایت آنها را جلب کنیم.
در ادامه “صبح و گفتگو”، بیابانی قائم مقام خانه کشاورز بیان داشت: واردات گندم از خارج کشور حدود 250 تا 290 تن است اما انتظار این است که دولت هزینه تمام شده کشاورز را در نظر بگیرد.
وی افزود: شاید تفاوت قیمت خرید و وارداتی به حدی باشد که دولت نتواند منابع را تهیه کند اما عقل حکم می کند که با حمایت از کشاورز برای پایداری منابع تولید استراتژیک گندم اقدام کند.
قائم مقام خانه کشاورز مطرح کرد: یا باید گندم را به بورس عرضه کنیم تا قیمت مناسب تعیین شود و یا اینکه با توجه به پایداری اشتغال، هزینه های کشاورز را در نظر بگیریم و از کشاورزان خرید کنیم.
بیابانی افزود: دولت می تواند مشوق هایی را برای کشاورزان در نظر بگیرد تا آنها هم گندم های انبار شده را در اختیار دولت قرار دهند تا منابع تولیدی با ارزش حفظ شود.
قائم مقام خانه کشاورز با اشاره به خودکفایی ایران در تولید گندم گفت: دولت برای پایداری این 13 میلیون تن باید هزینه های تمام شده یک کشاورز را واقع بینانه در نظر بگیرد و اگر تمهیدات لازم را برای عرضه به بورس فراهم کند کشاورز هم راضی خواهد شد و خودش هم به میزان مورد نیاز گندم کشور پی خواهد برد.